ORDU ’ya 65 km , Gölköy ilçesi

Eşimle beraber Karadeniz Ordu ya gideceğimizi ilk öğrenince ne yalan biraz üzülmüştüm ,bana göre bu bölgelerde gerçek ihtiyaç sahibi yoktu ,bundan dolayı gönlüm kamplara veya fakir ülkelere gidip  gerçekten çok mağdurlara yardım götürmekten yanaydı.

Ama bugün  Özer Öztürk kardeşimi tanıyınca yanıldığımı anladım. 30 yaşında  1 çocuk babası ,2 çocuğu özür sebebiyle vefat etmiş, delikanlılığı döneminde bir kaza sonucu gözlerini kaybetmiş, şu an devletin verdiği engelli mağasıyla hayata tutunuyor,pırıl pırıl bir genç bize hayatını anlatıyor…

…para kazanmak için gurbete çıkım önce Istanbul ,kesmedi daha fazlasını kazanmak istedim Farsça   öğrendim ve Iran’a gittim kendi iş yerimi, kuyumcu atölyesi açtım para kazancam derken maneviyattan uzaklaştım ,bir gün elimde döküm kalıbı patladı ve  2 ay sonra hastanede uyandım,üçüncü derece kimyasal yanık, annemden kök hücre alıp  üç ay sonra ameliyat oldum şu an ışığı ve siluetleri ayırd edebiliyorum elhamdulillah….

Bu kardeşimiz bize bunları anlatırken hanımı eşinin gözlerinin içine bakarak işik saçtını görebiliyorduk. Mutlulukları  ikisininde gözlerinden okunuyordu

ENGEL TANIMAYAN ENGELLI

Akülü motoruyla bizi karşıladı ,güler yüzlü hayata küsmeyen bir kardesimiz ;henüz birbuçuk yaşındayken hatalı bir iğne sonucu belden aşağısı tutmaz olmuş ve gelişmemiş

Devletten aldığı engelli maaşı ile geçinmeye çalısıyor, aynı zamanda aşçılık yaparak emekli primlerini ödeyip sigorta emeklisi olmaya çalışıyor

Bu kardeşimizin en büyüğü 13 yaşında 4 çocuğu var  eşiyle önce telefon ile tanışıp sonra görüsünce hanımı kendisini bu haliyle kabul ettiğini anlattı .Eşinin ailesi karşı çıkınca  birçok insanın cesaret edemediğine , eşini kaçırarak evlenmişler.

Bizlere selam ve dua ederken ,asıl engelin insanların beyninde olduğu mesajını veriyor.

Yazan :Nilgün ERKAN